Educatie, vermaak, een hapje en een drankje stonden begin juli op het programma tijdens het bezoek van het gilde aan de Didamse buurtschap Greffelkamp. Vermaak en educatie kwamen op naam van Martin Peters, die ons rondleidde en uitgebreid vertelde over zijn opmerkelijke keuze om struisvogels als boerderijdieren te houden.
Voor het hapje en het drankje tekende echtgenote Magitte, die ons in de immense recreatieruimte met terras van struisvogel- en recreatieboerderij Vrieswijk onder meer voorzag van een warme lunch.
We kwamen overigens net in een periode dat de familie Peters op diverse redenen had besloten om met een deel van het bedrijf te stoppen. De melkkoeien van het Monbeliarde-ras hebben ze opgegeven. Aan de andere zijde van de weg zijn de struisvogels gevestigd, en die blijven. Het zijn bijzonder dieren om te zien en mee te maken. Ze zien er grappig uit maar als je dichterbij komt zijn écht wel grote dieren. En ze kunnen flink van zich aftrappen, vertelde Martin.
De struisvogels ware in enkele groepen gehuisvest. Martin vertelde over de beginperiode, hoe hij kennis maakte met de mogelijkheid om struisvogel als tweede tak op de boererij te houden. In die tijd werd goud geld betaald voor struisvogeleieren. Toen de hype was weggezakt normaliseerde dat (en was een aantal investeerders een flink stuk armer).
Inmiddels houdt Martin de struisvogels vooral voor educatieve doeleinden en als hobby, niet meer als bedrijfstak. Hij vertelde dat hij met het recreatiegedeelte van zijn bedrijf verhuis naar de andere kant van het Didamse buitengebied, waar hij gaat samenwerken met enkele campings.
In de stal was er flink wat hilariteit, toen enkelen van ons de kans kregen om de dieren met hun lange nekken te voeren. Daar moest je wel lef voor hebben, als verzekerde Martin ons dat er niks kon gebeuren. Voor de liefhebbers was er nog een winkeltje, waar allerlei struisvogelprodukten gekocht konden worden. Van al dan niet beschilderde eieren tot veren en artikelen van struisvogelleer.
Een geslaagd uitje!
