Misschien wel een van de mooiste locaties die we de afgelopen jaren met onze wijnreizen hebben bezocht was Kröv en omgeving. Door de haarspeldbocht die de Moezel bij het dorp maakt heb je van bovenaf een prachtig uitzicht op het dorp en de omgeving. De meesten van de groep hebben op zaterdag de kans gegrepen om adembenemend mooie plaatjes te schieten, toen we halverwege de Planwagenfahrt hoog boven Kröv van die weidse blik konden genieten.
We waren toen onderweg naar Weinhaus Hans Beth. We begonnen het weekendje weg een dag eerder, toen we ons op vrijdagmiddag verzamelden in Gutsweinschänke Müllers, waar met met koffie en maar liefst twee prima gebakjes werden ontvangen. Toen ook de koffers uit de laatst gearriveerde auto op de kamer stonden was er nog gelegenheid om voor het eten even in Kröv rond te kijken.
Grootste dorp
Het diner werd gereserveerd in de wijnkelder, waar we aansluitend ook van onze eerste wijnproeverij van het weekend genoten. Eigenaar Rainer Müller vertelde iets over de geschiedenis van Kröv, dat het grootste dorp langs de Moezel is. De wijnbouw is door de Romeinen naar de Moezel-regio gebracht. In de middeleeuwen hebben de kloosters ervoor gezorgd dat de kennis van de wijnmakerij behouden bleef. Nu zijn het de Winzer, de wijnbouwers, die de wereldbefaamde Moezelwijnen produceren.
In het Kröver wijnbouwgebied zijn zo'n tachtig Winzer actief, waarvan een groot deel zelf de wijn maakt en verkoopt. Een deel van de Winzer verbouwt alleen de druiven en verkoopt de opbrengst aan collega-wijnmakers. Jaarlijks wordt alleen al in dit gebied tussen de 5 en 6 miljoen liter wijn geproduceerd.
Leisteen
De droogte van deze zomer had weinig invloed op de druivenstokken, alleen de jonge aanplant had er van te lijden. De wortels van oudere planten zitten meer dan toen meter in de grond. De wijngaarden staan voor een belangrijk deel op een leistenen bodem (Schiefer), de mineralen in de bodem zorgen voor veel aroma en smaak. De meeste Winzer, die er vaak ook een andere baan naast hebben, verbouwen meerdere soorten, zodat niet de hele oogst tegelijk rijp is.
Er wordt veel getest en gecontroleerd, legde Müllers uit. Op welke fles staat een code met een cijfercombinatie, waaruit precies is af te leiden van welk stukje wijngaard de druif komt, uit welke plaats, wie de Winzer is en wie de flessen heeft afgevuld.
Kröver Nacktarsch
De naam waar Kröv grote bekendheid mee heeft verworven is de Kröver Nacktarsch. Dat is ook de naam voor de Grosslage, zoals dat heet. Dat betekent dat wijnen van alle Kröver wijngaarden die naam mogen voeren. Dat doen ze graag, vanwege de bekendheid van de naam, maar toch zie je ook de naam van de Kleinlagen, de individuele wijngaarden, op de fles. Bijvoorbeeld Kröver Kirchlay, Letterlay, Paradies of Steffensberg.
We maakten tijdens de proeverij opnieuw kennis met de Riesling, de druif die hofleverancier van de moezelwijnen is. Van de frisse droge Kröver Nacktarsch via halfdroog, Feinherb, Lieblich naar Edelsüss. Veel positieve reacties waren te noteren bij het proeven van de droge Spätburgunder Blanc de Noir, de witte wijn van de blauwe druif.
Weinhaus Hans Beth
Op zaterdag gingen we na het uitstekende en uitgebreide ontbijtbuffet de wijngaarden in. Niet te voet, maar met twee Planwagens van Weinhaus Hans Beth. We hadden gezelschap van een groepje Limburgse wijnliefhebbers die, hoewel het nog vroeg op de dag was, net als de meesten van ons toch maar voorzichtig een slokje namen van de wijnen (en wat fris) die wijnboer Beth beschikbaar stelde.
Halverwege vertelde medewerker Janos van Weinhaus Beth over de wijnbouw, die net als de wijnmakerij flink is gereguleerd in Duitsland. Per hectare mag bijvoorbeeld maar 13.000 kilo worden geoogst. ,,Vroeger haalde je wel tot 23.000 kilo van een hectare, maar dat is teruggebracht om een betere kwaliteit te verkijgen.''
De oogst gebeurt machinaal. In andere jaren wordt voor de komst van de oogstmachine eerst met de hand de slechte trossen verwijderd. Dat was dit jaar vanwege de topzomer niet nodig. De oogstmachine schudt de druiven aan de zijkant van de steeltjes af. De steeltjes blijven hangen (zie foto). De druiven vallen naar onderen op een lopende band. In een paar uur kan een hele wijnberg worden geoogst. Janos, op een vraag uit de groep: ,,Nee, we plukken niet meer met de hand. Vroeger kon je je daar wel voor aanmelden als vrijwilliger, maar dat doen we niet meer. Ze dronken veel te veel...''
Spirituosen
Via het mooie uitzichtpunt voerde de rit naar het bedrijf van Hans Beth, waar we uitleg kregen over de combinatie van wijn maken en de sterkere drank, die ze stoken. 
Bij binnenkomst zie je een hele rij roestvrijstalen tanks staan, met de gedachte dat daar wijn in wording in zit. Maar dat klopte niet helemaal. Een flink aantal van die tanks zat vol met Spirituosen. Van Weinbrand, en Mirabellenwasser tot Humbeer- en Haselnuss Spirituose.
Ze maken dat ook voor andere opdrachtgevers, maar voor het bedrijf zelf betekent dit dat er geen afval is, zei Janos. Na het persen wordt de resterende droge pulp gebruikt voor het stoken van de wijnbrand. Wat daar weer van over blijft gaat terug naar de wijngaard als bemesting. Als alle tanks vol zitten staat er 500.000 liter wijn en sterke drank te wachten op de consument.
Blanc de Noir
Weinhaus Beth bleek over een gezellige gastenruimte te beschikken, waar we ook de lunch nuttigden. En wat voor een! Buiten boven een houtvuurtje werden sappige lapjes varkensvlees gebraden, die met een frisse koolmix met smaak naar binnen werden gewerkt. De wijnen die we voor de lunch proefden waren van prima kwaliteit. Opnieuw een Blanc de Noir van Spätburgunder en een prima droge Riesling Spätlese. Na de lunch kon het sterkere spul worden uitgeprobeerd. Volgens de kenners onder ons was dat zeker niet verkeerd.
Na het diner volgde nog een proeverij iets verderop in de straat, in de gezellige kelderbar van Manfred Christoffel. Daar proefden we zes wijnen, waar Manfred enige uitleg bij gaf. Dit jaar produceert hij tussen de 15 en de 20.000 liter wijn.
Eiswein
,,Ik haal nu van één hectare wat ik vorig jaar van twee hectare oogstte'', zei hij over de goede seizoen. 
Hij heeft druiven (Muhler Thurgau) laten hangen in de hoop op vroege vorst, om zo Eiswein te kunnen maken. Daarvoor moet het minstens zeven graden onder nul worden. Meer boeren doen dat dit jaar, schreef de Trierischer Volksfreund.
,,De laatste keer vroor het pas in januari zo streng, toen hing er niet veel meer.'' Eiswein is dus een bijzonderheid, omdat ze lang hangen is het zoet en het zuur in de druif zeer geconcentreerd. Dat heeft mooie dessertwijnen tot resultaat.
Laatste wijnfeest
Opvallend was het grote aantal jongeren dat deze zaterdagavond vertoefde in het Moezeldorp. Dat had deels te maken met laatste van een serie wijnfeesten die vanaf eind augustus elk weekend in de Weinbrunnenhalle aan de oever van de Moezel zijn gehouden. Een hal vol lange tafels, waar je een wijntje per fles besteld, een dansvloer voor het podium hebt en op dat podium een blaasorkest van een zeker veertig man/vrouw. Ook als je niet van die traditierijke blaasmuziek is dat een vrolijke belevenis. De Limburgse reisgenoten van eerder die zaterdag hadden zich echt voorbereid, ze zagen er in lederhose en dirndljurk uit alsof ze er helemaal bij hoorden. En hé, wie zien we daar op de dansvloer?
In de loop van zondagmorgen vertrokken de groep stukje bij beetje, linea recta of via een toeristische route. Met het perfecte herfstweer erbij was het een op vele manieren geslaagde expeditie. Smaakt naar meer!
De foto's zijn van Ruud Werner. Bekijk hier meer foto's die Ruud maakte van ons proefweekendje Kröv.
